De dagen........gaan voorbij....Vandaag zouden we de draad weer een beetje oppakken, maar toen ik vanmorgen wakker werd, was dat met een heel naar gevoel. Ik had echt het idee dat het niet zomaar een normale dag zou zijn. Ik heb eerst maar eens alle lieve mails, krabbels, smsjes en kaarten gelezen. En toen.......ja toen wist ik het niet meer. Maar daar werd met 1 telefoontje direct verandering ingebracht. Het uitvaartcentrum belde, of wij z.s.m naar Hilversum konden komen, want papa werd naar Schiphol gebracht. Op dat moment gaat er van alles door je heen. Hij zou nl. pas dinsdagmiddag gaan. Misselijk, hoofdpijn, eigenlijk alles tegelijk. Is het dan nu echt zover, moet ik mijn vader nu al laten gaan. Ben er nog helemaal niet klaar voor. Maar hier mocht ik niet overnadenken, want, ja pap, ik weet het, het was je laatste wens. En ik heb je beloofd dat ik die ga uitvoeren. En ook een beetje met trots dat ik dat ga doen. Ik heb geholpen om je gereed te maken voor je bijna laatste grote reis en daarna zijn we samen naar Schiphol gegaan. Tot aan de deur heb ik je gebracht en daar hebben we voor even afscheid genomen. Jij gaat morgen met het vliegtuig en ik kom zondag naar Noorwegen. I wish you a good flight and see you next week. 22:34:04 07 Juli 2008 Permanente link Reacties (0) Afscheid.....Een finish zal nooit meer dezelfde zijn zonder jouw stem. Je bent nu helaas je eigen finish tegengekomen. Het was mijn vader, de man waar ik trots op was en ben. Een markant persoon met een gebruiksaanwijzing zo dik als "De Van Dale". Een persoon met een grote bek en een o zo klein hartje. Maar lieve pap, wat heb ik genoten van je mooie finish momenten en met mij velen. Of het nou bij het schaatsen of wielrennen was, je enthousiasme was er.... Hoe vaak heb ik vroeger niet lopen mokken dat iedereen in de zomer op vakantie ging en wij niet. Nee mijn papa moest werken, want er kwamen weer drie weken Tour de France aan. En daarna weer een klassieker hier of daar, nee wij bleven thuis. Dat wij dan in de kerstvakantie gingen, ach dat was op dat moment niet belangrijk in onze ogen. Die zomervakantie, dat was pas erg. Maar nu op dit moment, dat je er morgen niet bij bent met de start van de tour, wat had ik graag mijn zomer in willen ruilen voor een vakantie met de kerst. Je hebt ons zoveel gegeven, we hebben zoveel gezien en wat ben ik trots op je. Lieve pap, je hebt bijna 10 maanden gevochten tegen een vreselijke ziekte. Waarvan we altijd hebben geweten dat je die niet zou kunnen winnen, maar je hebt gevochten en hoe? Maar op 4 juli 2008 (independence day,) de dag voor de Tour begon, heb je de strijd moeten opgeven.... En zoals de Groot nu zou zeggen "boerenlul, je zorgt er wel voor dat we je nooit zullen vergeten als de Tour begint" Maar ondanks al deze woorden met een lach en een traan, ga ik je zo verschrikkelijk missen...... R.I.P. Love you pap 11:42:59 05 Juli 2008 Permanente link Reacties (3) |
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina loggy.nl Home Weblog maken RSS Feed |